Irkutsk, Oklhon Island

Irkutsk is een stad met vele historische en oude gebouwen. Ik heb een stadwandeling gemaakt van 5km en wat mij opviel was dat bij alle belangrijke en monumentale gebouwen een bordje staat met de beschrijving in het Engels deze zijn in 2011 neergezet tijdens het 350 jarig bestaan van de stad, een goede vooruitgang. Zo zie je niet alleen de gebouwen, maar ook meteen het verhaal erachter.

Behalve een hoop gezien te hebben, ook een hoop geproefd hier. De echte Russische keuken leren kennen. Zoals de Pose (Russiche dumplings), Borsch (Bietensoep) en Omul (een soort vette vis). Allemaal zeer lekker.

Vanuit Irkutsk heb ik een 2 daagse tour gedaan naar Oklhon Island. Dit ligt in het Baikal meer.

Het Baikal meer is het grootste zoetwater meer van de wereld. Het is bijna even groot als Belgie. Het is zeer indrukwekkend. Rond deze tijd van het jaar is het gehele meer bevroren en vanaf februari kun je er met de auto overheen rijden.

Onderweg naar het eiland rij je door verschillende landschappen zoals steppe, bos en bergen. Ieder landschap heeft zo zijn eigen schoonheid en ik heb ervan genoten.

Om op het eiland te komen moesten we over het meer. Dit met een hovercraft omdat het ijs nog net niet veilig was verklaard. Een hele leuke ervaring om met een hovercraft over het ijs te racen. Het is ook leuk om halverwege even uit te stappen en door het ijs naar beneden te kijken. Op sommige plekken kun je namelijk door de ijslaag heen kijken. Heel apart.

Het eiland zelf kent vele mooie uitzichten. Ik hoop dat de foto’s dat een beetje laten zien, al is het moeilijk om het vast te leggen. We hebben het eiland verkent per jeep. Dat was wel nodig want de weg is 1 groot gat. Eigenlijk is er geen weg.

Op het eiland wonen de Buryat. Zij geloven in Shamans, spirits. Overal op en rond het eiland zijn Shaman palen te vinden. Wanneer je hierlangs komt is het traditie om iets te offeren om de spirits aan jou zijde te hebben en te houden. Dit kan in de vorm van geld, sigaretten enzovoorts. Natuurlijk heb ik ook wat geofferd, want je weet het maar nooit… De Spirits moet je altijd te vriend houden.

Het is zeer interessant om te zien hoe het leven hier verschilt van het leven in de grote steden en dan vooral in Moskou. De mensen hier zijn vriendelijker en gastvrijer. Ze hebben geen haast en genieten van het simpele leven zoals het is. In deze periode van het jaar is er op het eiland en omgeving weinig te doen, omdat er bijna geen toeristen zijn. Ik denk dat dat dood zonde is en raad iedereen aan deze reis te maken in de winter. Het echte Siberie zie je in de winter.

Inmiddels heb ik ook het 2e gedeeldte van de treinreis (1300km) erop zitten en ben ik in Mongolie, UlaanBaator aangekomen. Dit keer was de trein wat sierlijker aangekleed en waren de iets wat terughoudende en gesloten Provniks vervangen door gezellige goedlachse Mongoolse dames.

Ik heb nu zelf kunnen ondervinden hoe het is om met deze trein de Russisch/Mongolische grens over te steken. De paspoort controle gaat redelijk snel aan beide kanten. Maar vervolgens sta je nog 8 uur stil, voor niks. Gelukkig had ik goed gezelschap van 3 Australiers en 1 Engelse. Verder hadden we de hele trein voor ons zelf.

Daraa nu uulzaya! (Tot ziens)