Nergens zonder Google Translate

Na een lange reis (5193km) aangekomen in Irkutsk. Het is hier -30 graden en 7 uur later dan in Nederland. Dat tijdsverschil zal de komende weken ook zo blijven.

De treinreis was apart. 4 dagen alleen in een trein, zonder andere buitenlandse reizigers, is toch wel heel erg lang. Zeker voor iemand met angst voor het alleen zijn… Je kan het vergelijken met 4 dagen opgesloten zitten in een tent en er maar 4x per dag uit mogen. Het is een beetje claustrofobisch. Gelukkig gaf de beweging van de trein en het witte uitzicht mij wat rust.

De trein is erg lang, 16 coupes. In elke coupe zijn 8 slaapcabines voor 4 personen, een warm watertap en 2 toiletten aanwezig. Bij de toiletten was ook een wasbakje aanwezig waar ik heb getracht mijn haar te wassen. Ik paste net met mij hoofd onder het kraantje. Mijn coupegenoten hebben hard gelachen toen ik terug kwam met gewassen haren. Ze konden niet geloven dat dat me gelukt was.

Ook heeft iedere coupe heeft een Provnik. Dit is een soort gastvrouw/conductrice. Zij stofzuigt, dweilt, hakt het ijs onder de trein vandaan en helpt je waar nodig. Ik heb haar niet gesproken, maar ze kwam over als een vriendelijke, behulpzame vrouw.

De temperatuur binnen is minimaal +25 graden. Overdag is dat prima, maar zodra snachts de deur van de cabine dicht gaat stik je de moord, zeker als je boven slaapt (zoals ik). Om niet te stikken, ging ik met mijn hoofd zo dicht mogelijk bij het raam liggen, wat lekker koud was ;).

Overdag vermaakte ik mezelf met een stapel (puzzel)boeken. Genoot van het mooie landschap wat voorbij raasde. Je kon uren uit het raam kijken en het enigste wat je zag was wit. Wit besneeuwde bomen. Wit besneeuwde huisjes. Alles was wit. Ik kon wegdromen in het wit. Kijk er lang genoeg naar en je denkt nergens anders meer aan.

Als ik me verveelde probeerde ik contact te maken met sommige Russen. De Russen zijn al niet spraakzaam naar elkaar, laat staan richting een buitenlander die de taal niet spreekt. Maar het is gelukt. Een jong stel heeft getracht me te leren hoe je Durak (een kaartspel) speelt. En een oudere vrouw heeft haar leven en eten met mij gedeeld en een souvenir voor mij gekocht. Ze was heel blij dat iemand interesse in haar toonde. Ik ben bij beide thuis uitgenodigd, mocht ik nog eens in Rusland zijn. Dit alles met gebrekkig Engels en Google Translate. Reistip 1: Ga niet op reis zonder Google Translate! Ik weet niet wat ik zonder moet.

Ik ben blij dit gedeelte van de reis te hebben overleeft. Nu kan ik alles aan, denk ik. In Irkutsk zal ik via couchsurfing verblijven bij een lokaal gezin. Spannend!