China, een haat-liefde relatie

De laatste week in Beijing heb ik het vooral rustig aan gedaan. Ik merkte dat ik het wel een beetje gezien heb hier. Natuurlijk nog wel de nodige dingen bezocht zoals, verschillende tempels en de verboden stad.

Alle tempels beginnen een beetje op elkaar te lijken en de verboden stad stelde mij eigenlijk een beetje teleur. Het verhaal erachter is interessant, maar de plek zelf deed me vrij weinig. Alles is gerestaureerd en in China hebben ze de vreemde gewoonte om naast de normale entree gelden ook binnen voor veel dingen nog geld te vragen.

Het meest heb ik mezelf vermaakt met random wandelingen door de stad. De kleine steegjes in en zo in de woonkamers en het leven van de chinezen kunnen kijken. Op die manier krijg je pas echt een beeld van het dagelijks leven hier.

Het dieptepunt deze week was iets waar ik met grote verwachtingen heen ging. Beijing Zoo. De mensen die ik tot nu toe heb gesproken waren allemaal enthousiast. Blijkbaar kijken hun op een hele andere manier naar de dieren die ze daar hebben gezien.

Het entree ticket hier kost maar 2€, dat vond ik al vreemd. Eenmaal binnen begreep ik waarom. Ze hebben een grote variatie aan dieren, van alles 2. De hokken waarin de dieren verblijven zijn somber en veelal super klein. De ijsberen verblijven in een kale ruimte van beton en plastic... De olifanten kunnen nog net hun kont keren. Dat gold eigenlijk voor alle dieren hier. Ze zagen er totaal niet vrolijk uit. Het was gewoon zielig... Alleen de panda's hier hebben iets meer ruimte.  

Daarnaast kennen Chinese totaal geen vorm van respect richting dieren. Ondanks dat overal bordjes hingen met "verboden op het raam te kloppen", sloegen niet alleen de kinderen maar ook de ouders erop los. Ik ging zeker de volwassenen steeds bozer aankijken.

Het enige positieve wat ik uit dit bezoek kan halen, is dat ik een panda gezien heb. Maar het was het zeker niet waarde. Wat ik hier heb gezien is gewoon dierenmishandeling. Sorry, ik kan mezelf daar als dierenliefhebber heel boos om maken.

Na het bezoek aan de dierentuin heb ik niet veel meer kunnen doen. Ik ben stront verkouden en dat vergt een hoop energie. Gelukkig is de smog hier weer even wat minder, dat werkt wel mee. Toen ik hoorde dat ze in Nederland ook een waarschuwing voor smog hebben afgegeven, moest ik wel even lachen;. Wat zijn wij toch weinig gewend in dat kleine kikkerlandje. Kan me niet voorstellen dat de smog daar ook maar iets voorstelt vergeleken met hier.

Vandaag is de laatste dag in Beijing. Ik kijk met een goed gevoel terug op mijn tijd in deze stad. De Chinese hebben een hele aparte cultuur. De 1e dagen heb ik daar erg aan moeten wennen, maar daarna kon ik er langzaam maar zeker van genieten. Al zal er altijd een haat liefde verhouding zijn tussen mij en de Chinese cultuur. De ene dag vind ik het geweldig en de volgende kan ik het niet uitstaan.

Ik merk dat het reizen voor mij als vanzelf sprekend begint te voelen. Alsof dit heel normaal is en ik nooit anders gedaan heb. Natuurlijk mis ik wel dingen/mensen, maar heimwee zou ik het niet willen noemen. Ik zou ze liever hier bij mij voegen dan terug naar huis gaan.

Ook mijn sociale vaardigheden groeien met de dag. Tegenwoordig is mijn openingszin standaard "Hi, where are you from?" and "Are you travelling here?". Op die manier leer je de mensen in je kamer kennen en soms komen er hele leuke en grappige gesprekken uit voort.

Hoe klein de wereld van alleen reizende backpackers is word bewezen door de foto's die ik van andere op Facebook voorbij zie komen. Waarop dan ook weer andere reizigers staan die ik ergens anders heb ontmoet. Leuk om te zien dat die elkaar ook weer hebben leren kennen.

Ik sluit mijn reis in China af met een overnachting op de luchthaven van Beijing. Al denk ik dat van slapen weinig terecht zal komen. Morgenochtend vroeg vertrek ik richting Nepal. Na wat overstappen en ren en vlieg werk met bagage hoop ik daar dan aan het einde van de middag veilig te landen :).

Op naar een nieuw land, nieuwe cultuur en een nieuw avontuur!