Lang niet zo dicht bij mezelf geweest.

Terwijl ik opzoek ben naar de juiste woorden om mijn ervaring met jullie te delen springen de tranen weer in mijn ogen.

Ik heb mezelf overtroffen tijdens deze hike. Fysiek en mentaal heb ik grenzen verlegd. Ik ben niet meer zo dicht bij mezelf geweest sinds ik gestopt ben met voetballen. Ik heb mezelf teruggevonden en wellicht mijn (sportieve) hoogtepunt bereikt. Alleen waar ik zulke momenten vroeger kon delen/vieren met mijn ploeggenoten en familie die langs de lijn stond, kom ik nu alleen over de finish. Een gevoel van eenzaamheid overheerst...

Ergens op de achtergrond voel ik ook dat dit juist is waarnaar ik tijdens deze reis opzoek was. Iets wat ik jaren heb gemist. De enige echte ik, Robin. De vrouw die zich het best voelt als ze op sportief vlak het uiterste van zichzelf vraagt. Ik heb gezien dat ik, ondanks lichamelijke problemen, toch nog heel wat bereiken kan.

Hallo! Thorung La Pass! Wie kan nou zeggen daar overheen te zijn gegaan.

De hike bracht me geweldige uitzichten, mooie landschappen, warmte, kou, nieuwe inzichten en nieuwe vriendschappen.

De 1e 2 dagen waren erg wennen. Ik kon alle spieren in mijn lichaam voelen. Nu voelt het lopen en het gewicht van de backpack als vanzelf sprekend en kan ik bijna rennend de berg op. Iedere dag was weer een nieuwe uitdaging. Geen pad is egaal of vlak. De gids zegt soms wel dat het 'flat' is, maar dat is dan altijd nog 'Nepalese flat', bergop dus ;). De zwaarder de dag de meer voldoening voel je als je de bestemming hebt gehaald.

Waar je in het begin vooral bergop gaat moet je uiteindelijk natuurlijk ook weer bergaf. Dat is misschien nog wel zwaarder, zeker voor je knieën. Ik stond soms gewoon te trillen op mijn benen.  Om je een kleine voorstelling te geven van hoe zo een afdaling is. Dat zijn ongeveer 3500, niet egale, rots treden in 1 uur. Ik weet nu hoe het voelt...

Doordat het nog geen hoog seizoen was kwamen we niet heel veel mensen tegen op de route. Maar de mensen die we tegen kwamen waren super gezellig. Het leukste is dat deze groep van ongeveer 10 mensen het circuit in dezelfde tijd liep als ons. Hierdoor liep iedereen elkaar telkens weer tegen het lijf. Tijdens de avonden samen hebben we heel wat kaart spelletjes gespeeld.

De meest inspirerende persoon die ik ben tegen gekomen is Cara. Zij is de enige alleen hikende vrouw die we tegen zijn gekomen en ze is super. Ook de mannen kunnen haar moordende wandeltempo vaak niet bijhouden. Ze is een hele toffe vrouw en een inspiratie voor mij. Hope to see you again Cara. You are an amazing person!

Ja, deze hike was zo'n geweldige ervaring dat ik heel veel moeite heb om het te beschrijven. Ik ga het hier dan ook bij laten. De foto's zeggen ook al een hoop. Ik heb het gevoel dat niks tijdens mijn reis dit nog gaat overtreffen en dat ik heb gevonden wat ik zocht. Dit maakt dat ik eigenlijk gewoon heel graag naar huis wil. Voor het eerst deze reis wil ik echt naar huis.

Mijn broertje Mick zei me vandaag, dat het leven als reiziger nu pas begint. Nu ik mijn eerste echte hoogtepunt heb beleefd. Daarmee heeft hij een goed punt. Maar het deed me ook beseffen, dat ik dat eigenlijk helemaal niet wil. Ik waardeer het reizen, maar ik wil geen leven als reiziger. Ik wil een leven thuis, met Dick...

Het reizen is tijdelijk, daarom ga ik nog niet naar huis. Dit is waarschijnlijk mijn enige kans om zonder verplichtingen te kunnen reizen naar landen waar ik later misschien nooit meer ga komen. Dus ik ga er het beste uit proberen te halen.